“Baegunhwasang Chorokbuljo Jikjisimcheyojeol” zawiera podstawowe elementy buddyzmu Zen opracowane przez Mnicha Baeguna w wieku 75lat w 21 roku panowania króla Gongmina (1372). Jest oczywiste, że idee te odziedziczył po nauczycielu Seogok Cheonggong, mistrzu Zen (medytacji buddyjskiej), kontynuując je i przekazując tę pracę. Zostały spisane one na za pomocą metalu (ruchomej czcionki) przez uczniów Seokchana i Daldama pod nadzorem Myodeoka, która była buddyjską mniszką, w siódmym miesiącu księżycowym 1377 roku w świątyni Heungdeoksa w mieście Cheongju. Jikji składa się z historycznych biografii, takich jak Gyeongdeok jeondeungnok i Seonmun yeomsong, które miały być studiowane przez mnichów po ukończeniu nauk niezbędnych do zrozumienia istoty zen, w tym wypowiedzi Buddy z jego ostatnich chwil, listów pochwalnych, listów i wierszy, pedagogicznych fraz i zdań, pieśni, pism, ortodoksyjnych nauk i dialogów. Wprowadziła ona wszystkie rodzaje literatury dla zrozumienia buddyzmu, a sto czterdziestu pięciu kapłanów i mnichów z Indii, Chin i Korei jest powiązanych w treści książki. Kluczowe słowa tytułu książki "jikji simche" wywodziły się ze słynnego zwrotu o osiągnięciu oświecenia poprzez praktykę Zen, "Jikji insim gyeonseong seongbul" oznaczającego osiągnięcie stanu oświecenia poprzez bezpośrednie odwołanie się do umysł. Oznacza to również, że kiedy dojdziemy do tego, by zobaczyć przez zen, czym jest umysł, wtedy zrozumiemy, że umysł jest Buddą. Ponieważ ludzka natura jest czysta od samego początku, kiedy umysł widzi, że jest czysty i praktykuje asceza, staje się częścią Buddy, a umysł staje się Buddą. Innymi słowy, kiedy ktoś jest oświecony poprzez praktykę Zen, jego umysł staje się Buddą. Stary mnich stworzył książkę o wysokim standardzie, wybierając tylko podstawowe zasady zen, aby uczyć i propagować je wśród uczniów. Baegun, który był autorem tego dzieła, urodził się w 24 roku panowania króla Chungryeola (1282) w Gobu, prowincja Jeollabuk-do i zmarł w 23 roku za panowania króla Gongmina (1374) w wieku 77 lat w świątyni Chwiamsa w Yeoju -gun. Baegun przyjął święcenia, gdy był młody i oddany religijnym praktykom. Odziedziczył idee Seogoka Cheonggonga, mistrza Zen (buddyjskiej medytacji) i nauczył się doktryn od mistrza Jigonghwasanga z Indii. Po powrocie do kraju stanął na czele z Narodowym Nauczycielem Taego Bowoo i Mnichem Naonghwasang Hyegeun jako Królewski Mentor. Okoliczności, w których książka opuściła Koreę były następujące. Było to w kolekcji Collin de Plancy, charg d'affaires z ambasadą francuską w Seulu w 1887 roku za panowania króla Gojonga. Następnie książka trafiła w ręce Henri Vever, kolekcjonera klasyków, a kiedy zmarł w 1950 roku, została przekazana do Biblioteki Narodowej Francji, gdzie znajduje się do tej pory. Chociaż Buljo jikji simche yojeol składa się z dwóch książek, pierwszy tom nie został odnaleziony, a tylko drugi tom jest obecnie przechowywany w Bibliotece Narodowej we Francji. Pierwotnie składał się z 39 rozdziałów, gdzie brakuje pierwszego z nich. Chociaż nie znamy roku budowy świątyni Cheongju Heungdeoksa lub jej wielkości, na ostatniej stronie znajduje się napis, że drugi tom Jikji został wydrukowany za pomocą metalu (ruchomej czcionki) w świątyni Cheongju Heungdeoksa podczas panowania króla U w 1377 roku. Czas jej stworzenia stanowił około 70letnie wyprzedzenie w stosunku do wydrukowania Biblii Gutenberga w Niemczech. Dzieło to zostało wprowadzone do spisu UNESCO w 1972 roku jako praca najstarszego druku ruchomą czcionką w historii druku światowego. Jednak nikt nie znał dokładnej lokalizacji świątyni Heungdeoksa, dopóki nie odkopano bębna i buddyjskich misek wykonanych z brązu i opatrzonych słowem Świątynia Heungdeoksa. Lokalizacja świątyni Heungdeoksa, w której wydrukowano książkę, została potwierdzona, gdy muzeum Uniwersytetu Cheongju zaczęło wykopaliska w 1985 roku. Książka została wydrukowana przy użyciu ruchomej czcionki, co sprawia, że technologia druku jest wygodniejsza, bardziej ekonomiczna, łatwiejsza w korygowaniu i sprawia, że produkcja książek jest szybsza. Ponadto, posłużyło to jako pęd do wynalezienia tuszu, który jest odpowiedni do drukowania metalem. Ta praktyczna metoda drukowania wymyślona przez Koreę wpłynęła na historię druku orientalnego i uważa się, że została ona przeniesiona do Europy. Jest to najstarszy na świecie dowód na drukowanie za pomocą metalowych narzędzi i pokazuje nam ważną techniczną zmianę w historii druku dla całej ludzkości. Zgodnie z tymi wartościami książka została zarejestrowana jako Pamięć Świata we wrześniu 2001 roku. autor: BuSong źródło: http://www.buddhism.org tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk
0 Comments
Leave a Reply. |
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<<
Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów Kategorie
All
Archiwum
January 2023
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<< Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów |