1.
Wchodząc do sali, zaprezentował.* Fudai powiedział: "Maitreya, prawdziwy Maitrya! Dzieli swoje ciało na miliardy ciał, które zawsze pokazuje ludziom tamtych czasów, ale ludzie tamtych czasów nie rozpoznają go osobiście. Nie zgadzam się. Maitreya, prawdziwy Maitreya! Jeden dobry nauczyciel! Ostrożnie zbadaj jego współczującą twarz, oczy (równe) w poziomie i nos w pionie. Teraz mów; czy Fudai ma rację albo czy ja mam rację? Ty z oczami rozróżniającymi między nami" 2. Dwudziestego dnia zakończył Zgromadzenie Smoczych Kwiatów i wstąpił na salę. Podniósł swoją laskę i odłożył ją, roześmiał się głośno "ha ha!" i powiedział: "Czy rozumiesz? Stare oplątujące winorośle roku (Buddy) znajdowały się w Magadha, wkradły się do teraźniejszości i owinęły się wokół mnie. Przez pięćdziesiąt dni nie unikaliśmy tych męczących uwięzi, ale dzisiaj je odciąłem i jestem uradowany". Rzucił swoją laskę. 3. Wstąpiwszy do sali, Mistrz powiedział: "Teraz, dwudziestego ósmego dnia dwunastego miesiąca, nagle rozkwitło martwe drzewo. Uderz w bęben, aby przywołać wszystkich, aby na nie spojrzeli. Nawet kiedy na to patrzysz, to śnieg i tylko śnieg. Mimo, że nie wydaje żadnego dźwięku, każdy płatek mówi do Ciebie. A teraz powiedz, co one mówią?" Po chwili milczenia powiedział: "Nadzwyczajne, nadzwyczajne 4. Wstąpił do sali, przedstawiając* Jingqing zapytał Xuansha "Ja (uczeń) właśnie wszedłem do tego skupionego lasu (klasztor nauczyciela). Proszę Cię Mistrzu o wskazanie mi ścieżki wejścia." Mistrz (Xuansha) powiedział: "Czy słyszysz dźwięk wody ze strumienia nasypu?" Jingqing powiedział: "Słyszę to." Xuansha: "Wejdź tamtędy". Na te słowa Jingqing wszedł w oświecenie. Mistrz powiedział (w ocenie): "Starożytni wiedzieli tylko, że jest wejście, ale nie wiedzieli, że jest wyjście. Nawet jeśli masz wyjście i wejście, powinieneś wiedzieć, że jest ścieżka, która nie ma wyjścia ani wejścia. A teraz powiedz, co to za ścieżka?" Po dłuższej chwili powiedział: "Cień bambusa zamiata schody, ale kurz się nie porusza; światło księżyca przenika fale oceanu nie zostawiając śladu." Odłożył laskę." *Tymi słowami często rozpoczynane były koany. źródło: Seon Dialogues tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk
0 Comments
Sangdang (dosłownie "wznoszący się sala"). Były to wykłady publiczne udzielone przez opatowników klasztorów Chan / Seon, zwykle podczas formalnych okazji. Pierwotnie były to kazania na potrzeby wydarzenia, ale stały się stopniowo sformalizowane w rytuał. Jednak niekiedy były nadal dawane na specjalne okazje, a nie w ustalonych terminach. Wszystkie formalne mowy zawierają treść, która wynika z konkretnego kontekstu, i było dla nich normalne użycie znaczenia oryginalnego przydziału. Kazanie nie jest ujęte w treści i formie, a kaznodzieja nie jest ograniczony przez przeszkody form w otwarciu możliwości dla jego widowni. W formalnym kazaniu odbywa się gruntowna wymiana między oryginalnymi źródłami mistrza a uczniami. Dlatego, aby wskazać jego ideę, taką jaką jest, nauczyciel linii wymaga doskonałego ucznia, aby zamienić dialog. Ten uczeń jest nazywany gościem Chan. Sala jest salą Dharmy, a opat wzbogacał swoja postacią centralny, podwyższony, kwadratowy podest lub platformę (dan), na której znajdowało się uroczyste krzesło, siedzenie Dharmy (beopjwa). W Korei i gdzie indziej, krzesło ma różne nazwy, z których jedno jest siedzeniem lwa (sajajwa), ale najczęstszym współczesnym terminem ustnym jest beoptang. Często nazywa się beopjwa, seungsang lub seonsang, w literaturze Seon / Chan, gdzie rzadko znajduje się beoptang.
師於壬午八月初二日ㆍ斷俗寺ㆍ龍華第二會ㆍ起始上堂ㆍ拈香祝聖了云ㆍ「久參禪 德ㆍ已在言前ㆍ晩學初機ㆍ有疑請問。」有僧出問ㆍ「作麼生是出窟師子?」師云ㆍ 「鑑。」進云ㆍ「作麼生是入窟師子?」師云ㆍ「暗。」進云ㆍ「作麼生是和窟師 子?」師云ㆍ「濫。」進云ㆍ「作麼生是不和窟師子?」師云ㆍ「淡。」進云ㆍ「某甲被 奸神謔鬼弄一場。」作舞而出。師云ㆍ「大衆ㆍ證明!」 Drugiego dnia ósmego miesiąca kalendarza księżycowego, roku "im-o" w klasztorze Dansok, z okazji Drugiego Zgromadzenia Kwiatów Smoka[1], Mistrz rozpoczął formalne kazanie, sięgając po (i paląc) kadzidło (aby się modlić) długowieczność cesarza. Powiedział: "Wirtuozi Seon, którzy zbadali już przedwerbalnie (w zrozumieniu). Jeśli późniejsi uczniowie mają wątpliwości, proszę zadajcie pytanie. Mnich wyszedł i zapytał: "Co z lwem który opuścił jaskinię?" [2] Mistrz odpowiedział: "Spójrz w lustro". Ten sam mnich odparł: "A co z lewem, który wszedł do jaskini?" Mistrz odpowiedział: "Ciemność". Ten kontynuował: "A co z tym co mu towarzyszy?" "Zanieczyszczenie" "Co z tym co nietowarzyszy lwowi?" Mistrz odpowiedział: "Obojętność" "Zostałem bawić się z przebiegłym bogiem, kpiącym demonem" Mistrz odpowiedział na to: "To cudowny znak, zdać sobie z tego sprawę" 師乃云ㆍ「常在動用中ㆍ動用中收不得。秖如人人有眼ㆍ要開便開ㆍ要合便合ㆍ 不要別人ㆍ箇箇有脚ㆍ要行卽行ㆍ要住卽住ㆍ不借他力ㆍ彼彼有口ㆍ要語便語ㆍ 要默便默ㆍ全仗渠力ㆍ乃至着衣喫飯ㆍ彈指揚眉ㆍ折旋俯仰ㆍ笑欠警欬ㆍ畢竟承 誰恩力? 正當伊麼時ㆍ非古非今ㆍ非凡非聖ㆍ無頭無尾ㆍ無背無面ㆍ彌綸法界ㆍ 包括大虛ㆍ喚作什麼卽得?」良久云ㆍ「此時直得究根源ㆍ莫待當來問彌勒。」 卓拄杖云ㆍ「伏惟珍重。」 Mistrz powiedział wtedy: To ciągle przebywa w funkcji ruchu, lecz nie musi być ograniczone przez tą funkcję ruchu". To tak, jak każdy organizm mia oczy. Jeśli chce je otworzyć, otwierają się; jeśli chce je zamknąć, zamykają się; nie potrzebują innej osoby, aby to zrobić. Każde ciało ma stopy, więc jeśli chce chodzić, idą, a jeśli chce zostać, zatrzymuje sie; nie zaciągają siły innej istoty. Każde z ciał ma usta, więc jeśli chce porozmawiać, mówi, jeśli chce milczeć, milczy; jest całkowicie zależny od własnej siły. I nawet w noszeniu odzieży i jedzeniu żywności, chwytając palcami i podnosząc brwi, pochylając się i patrząc w górę, śmiejąc się i ziewając, kaszląc i dziwiąc się, ostatecznie dzięki łasce jakiej siły to się dzieje? W tym właśnie czasie, ani przeszłość, ani obecność, ani zwykła osoba, ani święty, bez głowy i bez ogona, bez tyłu i bez przodu, wypełnia sfery Dharmy i obejmuje całą przestrzeń; jak moglibyśmy to nazwać?" Po długiej przerwie powiedział:" W tej chwili, nawet jeśli rozpoznałeś źródło, nie czekaj, na przyszłość aby spytać Maitreyę." Odłożył swój kij i powiedział:" Mam nadzieję, że będziecie o to dbać. " [1] Zgromadzenie Dharmy z okazji trzech kazań wydanych przez bodhisattwę Maitreyę, aby ocalić istoty, po tym, jak Maitreya został oświecony pod drzewem Kwiatów Smoka (nga-pus .pa). Jest to opisane w Miluo xiasheng jing (Sutra Awatara Maitreja) i innych pismach, takich jak Pusa chutaijing (Sutra Pojawienia się Bodhisattwy Z łona), która mówi, że na pierwszym kazaniu zgromadzono 96 000 milionów, w drugim zaś 94 000 milionów, a na trzecim - 92 000 milionów. Maitreya jest przyszłym Buddą, który pojawi się na ziemi w odległej przyszłości, w pewnych obliczeniach 56,700 milionów lat po Śamaryamunim. Zostanie oświecony pod drzewem Kwiatów Smoka w Ogrodzie Kwiatowym i ocali wszystkie istoty. Jest to fundament wiary w Maitreya. [2] Lew symbolizuje tego, kto osiągnął Drogę lub stan Buddy, który jest podobnie nieustraszony. Jaskinia jest miejscem, które wytwarza ludzi takich jak Budda. Zgodnie z tym może to oznaczać: "kto jest Buddą lub oświeconym mistrzem, który wyszedł z tego klasztoru lub siedzi na fotelu (Lion's Seat)?" tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk |
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<<
Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów Kategorie
All
Archiwum
January 2023
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<< Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów |