Artykuł ten jest kontynuacją cyklu mów Dharmy Czcig. Kusan Sunima. Poprzednie części możecie znaleźć wybierając z bocznego menu "Kusan Sunim" NineMountains - Kusan Suryeon (1909 - 1983) tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Kategorie umysłu Istnieje pięć następujących kategorii umysłu: jeden- iluzoryczny umysł; dwa- prawdziwy umysł; trzy- umysł małego pojazdu; cztery- umysł wielkiego pojazdu; i pięć- umysł najwyższego pojazdu. Iluzoryczny Umysł jest umysłem zdominowanym przez otoczenie i podlegającym powstawaniu i zaprzestaniu. Prawdziwy Umysł jest umysłem, który nie jest zdominowany przez otoczenie; a ponieważ jest to Umysł, który jest obecny przed pojawieniem się radości i gniewu, smutku i szczęścia, nazywany jest również Niepokonanym Umysłem lub Pierwotnym Umysłem. Umysł Małego Pojazdu jest umysłem, który choć przebudzony, jest przywiązany do pustki; patrzenie na wszystkie ziemskie formy jako iluzoryczne, cieszy się samolubną przyjemnością w sferze pustki. To umysł, który praktykując Ścieżkę i niszcząc wszystkie uwarunkowane dharmy, najpierw wchodzi przez drzwi pustki i zanurza się w spokoju. Chociaż uwalnia się od uwarunkowanych dharm, wciąż jest przywiązany do bezwarunkowych dharm; a ponieważ jest niewielka różnica między wadami (przywiązaniem do) istnienia lub nieistnieniem, jest to również wadliwe. Umysł Wielkiego Pojazdu (który obejmuje Umysł Wielkiego Współczucia i Umysł Bodhisattwy) wchodzi przez drzwi pustki, robi krok do przodu z wysokiego na sto stóp słupa i zdaje sobie sprawę z prawdy, że wszystkie uwarunkowane i nieuwarunkowane dharmy są niedwoiste. Kiedy wszystkie dharmy są obserwowane od poziomu Oświecenia, przyziemne i nadprzyrodzone nie są różne, a Budda i czujące istoty nie są różne. Ale wszystkie czujące istoty nie zrozumiały tej prawdy; i spętani przez trzy trucizny chciwości, nienawiści i złudzeń, dają początek wszelkim perwersyjnym poglądom i wyobrażają sobie, że osiemdziesiąt cztery tysiące rodzajów splamień jest rzeczywistych. Umysł Wielkiego Współczucia odczuwa litość dla tych czujących istot, które wytwarzają wszelkiego rodzaju karmę i objaśnia Dharmę, aby ich uratować. Umysł bodhisattwy jest umysłem, który przyjmuje cierpienia wszystkich czujących istot i prowadzi ich na drodze do oświecenia. Nazywa się to Umysłem Wielkiego Pojazdu. Umysł Najwyższego Pojazdu początkowo ma wiarę wzbudzoną przez lęk i cierpienie a ostatecznie dociera do sfery Nirwany. Bada wszystkie dharmy i widzi, że wszystkie czujące istoty są zasadniczo Buddami i że wszystkie uwarunkowane i nieuwarunkowane dharmy nie mogą być tylko rzeczywiste. Jest to więc odpowiednik Esencji-Natury, w której nie ma osoby oświeconej który miałaby objaśniać Dharmę, nie ma czujących istot, które miałby słuchać Dharmy, a objaśnienie Dharmy, by ocalić czujące istoty, jest tylko fantazją Buddów i Patriarchów. Narodziny są takie same jak nienarodzone; śmierć jest tym samym, co nieśmiertelność. Nie ma istnienia, a jednak istnieje; nie ma nieistnienia, a jednak istnieje nieistnienie. Istnienie i nieistnienie są bez przeszkód. Nie rozpoznaje żadnej różnicy między zwykłym człowiekiem a doskonałym człowiekiem. Złudzenia i oświecenie są niedwoiste. Dobro i zło są pozbawione korzeni. Świat Saha i Czyste Kraina są identyczne. Samsara i Nirwana są w pełni zespolone. Noumen (rzecz sama w sobie) i fenomenalny są nie do odróżnienia. To jest Umysł Nirwany, Umysł Pełnego Opanowania i Wolności, Umysł Wielkiego Wyzwolenia.
0 Comments
To co jest znane jako Dwa Poziomy Prawdy oraz Środkowa Ścieżka, nie ma brodu, który można byłoby przemierzyć. Głębokie nauczanie buddyjskie również nie ma zasady, którą można wykorzystać jako bramę do przejścia. Ponieważ nie ma drogi, którą można przemierzać, nie ma sposobu aby kultywować swój własny umysł. Ponieważ nie ma nic do wykorzystania jako brama, nie można przez nią przejść. Mimo, że sam ocean nie ma miejsca do przejścia, ludzie mogą przeprawić się przez niego za pomocą łodzi i wiosła; nawet jeśli niebo nie ma drabiny, [ptaki] rozpościerają skrzydła i latają wysoko. Dzięki temu wiemy, że ścieżka bez ścieżki oznacza, że wszystko może być ścieżką; Bezbramna brama wskazuje, że wszystko może być bramą. Ponieważ nie ma niczego, co nie jest bramą, każde zjawisko może być bramą prowadzącą do niezwykłego. Ponieważ nie ma nic, co nie jest ścieżką, każde miejsce staje się drogą prowadzącą z powrotem do źródła. Ścieżka powrotu do źródła jest dość gładka, ale nikt nie może przez nią przejść. Brama do wejścia w głęboką naukę jest niezwykle naturalna, ale nikt nie może przez nią wejść. Dzieje się tak dlatego, że uczeni w naszych czasach są przywiązani do istnienia i utknęli w nieistnieniu. Ci, którzy są przywiązani do znaków istnienia, kiedy istnieją w nagłym [ograniczeniu czasu], ścigają znaki bezgranicznej dharmy. Ponieważ cechy dharm są nieskończone, ich pogoń za słowami [nazwy rzeczy] nie mają końca. Ci, którzy utknęli w pustce nieistnienia, polegając na ślepym umyśle niewiedzy, odwracają się od nauk, które umożliwiają zrozumienie. W pijackim odrętwieniu, z którego się nie budzą, jedynie kiwają głowami, ale nie uczą się. Z tych powodów Tathagata z bezwarunkowym wielkim współczuciem, aby poprowadzić dwie grupy na drogę Buddy, wyjaśnił w dwóch następnych tomach naukę ozdoby-pereł [1], życząc tym, którzy od dawna przebywają w strumieniu cierpienia, zatrzymania przepływu i radowania się ścieżką poziomów ośmiu negacji[2], odcinającą arogancję siedmiu rodzajów pychy[3]. Ci, którzy byli odurzeni, obudzą się, nauczą się jasnej bramy sześciu wejść i pokonają mroczne legiony pięciu okopów(?)[4] Wyposażony w dwa wiosła zasług i mądrości, można przekroczyć wielki ocean buddyjskich nauk. Używając razem dwóch skrzydeł zaprzestania i kontemplacji, leci się wysoko w przestrzeń natury dharmy. To jest wielkie znaczenie podstawowych działań [Bodhisattwów]. Jeśli chodzi o nauki, linia myślenia [w tej sutrze] jest dopracowana, jej podstawowe znaczenie jest niezwykle subtelne, a jej styl pisania jest wybitny. Tekst jest obszerny, a używany język obejmuje szczegóły. Praktykując na każdym etapie, cnota jest akumulowana; zjawiska są rozległe i przepełnione, a jej zasady są wyczerpująco badane. Badając pierwotne źródła przyczyny i skutku oraz zakładając początek i koniec światów i mędrców, tekst ten rzuca światło na tysiac aranżacji miriady rzeczy i oświetla ogromną penetrację pojedynczego smaku. W tej sutrze wszechstronne znaczenie kazań Buddy w ośmiu zgromadzeniach składa się w sześciu naturach działań Bodhisattwów i sześciu rodzajach wytrzymałości w etapach praktyki Bodhisattvy. Głębokie znaczenie sześciuset wiązek przeniknięte jest przez potrójne medytacje [podwójnej prawdy, radości i środkowej ścieżki] oraz trojakiej prawdy [istnienia, nieistnienia i środka]. Dwie krainy [czystości i skalań] oraz dwa ciała Buddy [ciało Dharmy i ciało przemiany] pokrywają cały świat i objawiają go szeroko. Jedna droga do osiągnięcia drogi Buddy i jedyny owoc nauki Buddy obejmuje dziesięć tysięcy cnót i łączy je wszystkie razem. Po tym wszystkim, jadąc rydwanem skarbu o pełnej mądrości, powracając do starego domu w potrójnym świecie, bodhisattwowie otwierają swoje główne czynności i manifestują sześć wspaniałych pereł. Dlatego nazywa się to Sutrą Ozdoby-pereł Podstawowych Czynności Bodhisattwów. [1] (Sutra of Bodhisattvas Bead-Ornamented Primary Activities) [2] Osiem negacji - Ani narodzenie ani ustanie; ani nie-przychodzenie ani przychodzenie; ani takie same ani różne; ani nietrwałe ani trwałe. Osiem negaci odnosi się do rzeczywistości wszystkich podmiotów na świecie. [3] Siedem rodzajów dumy wywodzą się z pojęcia "Jestem" 1. Duma w postrzeganiu samego siebie jako wyższego od podwładnych i równego sobie. 2 Duma w postrzeganiu siebie jako wyższego od równych sobie i swojego przełożonego. 3. Duma w uczuciu przewyższającym manifestowanowania przełożonych. 4. Duma z przekonania, że agregaty są jaźnią i są opętane przez ja. 5. Duma z posiadania Prawdy, czyli oświecenia. 6. Pycha w postrzeganiu siebie jako tylko trochę gorszego od tych, którzy daleko przewyższają nas. 7. Duma z uważania siebie za posiadającego cnoty, takie jak mądrość i oświecenie, chociaż ich brak. [4] Pięć okopów/twierdz udręk. 1. Uwięzienie błędnego poglądu w odniesieniu do wszystkich rzeczy w trzech królestwach. 2. Przywiązanie do przedmiotów w sferze pożądania 3. Przywiązanie do rzeczy w sferze formy. 4. Przywiązanie do przedmiotów w sferze bezforemnej. 5. Twierdza ignorancji (niewiedzy) źródło: Wonhyo Selected Works -WonHyo Sunim tłumaczenie pl: Michał ChiHeng Kowalczyk 1.
Wchodząc do sali, zaprezentował.* Fudai powiedział: "Maitreya, prawdziwy Maitrya! Dzieli swoje ciało na miliardy ciał, które zawsze pokazuje ludziom tamtych czasów, ale ludzie tamtych czasów nie rozpoznają go osobiście. Nie zgadzam się. Maitreya, prawdziwy Maitreya! Jeden dobry nauczyciel! Ostrożnie zbadaj jego współczującą twarz, oczy (równe) w poziomie i nos w pionie. Teraz mów; czy Fudai ma rację albo czy ja mam rację? Ty z oczami rozróżniającymi między nami" 2. Dwudziestego dnia zakończył Zgromadzenie Smoczych Kwiatów i wstąpił na salę. Podniósł swoją laskę i odłożył ją, roześmiał się głośno "ha ha!" i powiedział: "Czy rozumiesz? Stare oplątujące winorośle roku (Buddy) znajdowały się w Magadha, wkradły się do teraźniejszości i owinęły się wokół mnie. Przez pięćdziesiąt dni nie unikaliśmy tych męczących uwięzi, ale dzisiaj je odciąłem i jestem uradowany". Rzucił swoją laskę. 3. Wstąpiwszy do sali, Mistrz powiedział: "Teraz, dwudziestego ósmego dnia dwunastego miesiąca, nagle rozkwitło martwe drzewo. Uderz w bęben, aby przywołać wszystkich, aby na nie spojrzeli. Nawet kiedy na to patrzysz, to śnieg i tylko śnieg. Mimo, że nie wydaje żadnego dźwięku, każdy płatek mówi do Ciebie. A teraz powiedz, co one mówią?" Po chwili milczenia powiedział: "Nadzwyczajne, nadzwyczajne 4. Wstąpił do sali, przedstawiając* Jingqing zapytał Xuansha "Ja (uczeń) właśnie wszedłem do tego skupionego lasu (klasztor nauczyciela). Proszę Cię Mistrzu o wskazanie mi ścieżki wejścia." Mistrz (Xuansha) powiedział: "Czy słyszysz dźwięk wody ze strumienia nasypu?" Jingqing powiedział: "Słyszę to." Xuansha: "Wejdź tamtędy". Na te słowa Jingqing wszedł w oświecenie. Mistrz powiedział (w ocenie): "Starożytni wiedzieli tylko, że jest wejście, ale nie wiedzieli, że jest wyjście. Nawet jeśli masz wyjście i wejście, powinieneś wiedzieć, że jest ścieżka, która nie ma wyjścia ani wejścia. A teraz powiedz, co to za ścieżka?" Po dłuższej chwili powiedział: "Cień bambusa zamiata schody, ale kurz się nie porusza; światło księżyca przenika fale oceanu nie zostawiając śladu." Odłożył laskę." *Tymi słowami często rozpoczynane były koany. źródło: Seon Dialogues tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk |
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<<
Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów Kategorie
All
Archiwum
January 2023
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<< Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów |