W Korei świątynie i pałace malowane są w określonym stylu zwanym "Dancheong". Tanch'ong oznacza "czerwony i niebieski", ponieważ są to podstawowe kolory używane w tych kolorowych kosmicznych projektach. Pierwotnie ten styl przybył wraz z buddyzmem, kiedy przeniesiono go z Chin, wzorce tanch'ong zostały zmodyfikowane w Korei. Dancheong chroni drewno przed owadami i żywiołami oraz dodaje chwały i bogactwa budynkom. Zewnętrzne sklepienia, wewnętrzne krokwie i sufity pokryte są skomplikowanymi wzorami Dancheong. Na głównych belkach świątyni i wśród krokwi, przeplatających się między wzorami, znajdziesz zdjęcia duchów, starożytnych mnichów, Bodhisattwów i smoków i wiele wiele więcej. Mówi się, że podczas okresu Shilla Dancheong znaleziono nawet w domu zwykłych mieszkańców. Teraz jest on ograniczony do świątyń i pałaców, a także niektórych instrumentów muzycznych. Obrazy buddyjskie są nie tylko piękne, ale także pełne znaczenia. W tych obrazach zawarte są symboleh; piękno i znaczenie są ze sobą powiązane, aby pouczyć odwiedzającego o jego duchowej wyprawie, przypominając mu o ścieżce. Na zewnętrznych końcach dużych budynków, w kierunku dachu, zobaczysz trzy koła. Przedstawiają one niebo, ziemię i człowieka, trzy ważne rzeczy, które Dangun, mitologiczny założyciel Korei przypuszczalnie zabrał ze sobą. Przybyli, aby reprezentować Buddę, jego nauczanie i wspólnotę buddystów. Lotosy, to kolejny wspólny symbol znaleziony w buddyjskich malowidłach, są widoczne w wielu formach. Lotos wyrasta z błota (reprezentującego niewiedzę) rozkładając się do jasnego światła słonecznego (reprezentującego oświecenie). Symbol ryby jest często malowany na głównych płytach i ołtarzach Buddy. Reprezentuje wysiłek i determinację konieczną do osiągnięcia oświecenia, ponieważ rzekomo ryba nigdy nie zamyka oczu. Jeśli przyjrzysz się uważnie, wszędzie znajdziesz swastykę: na zewnątrz budynków, wplecioną we wzory, nawet w dekoracje w korytarzach i przydrożnych balustradach. Swastyka jest starożytnym buddyjskim symbolem pokoju, harmonii i powodzenia. źródło: http://www.buddhism.org tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk
0 Comments
Dzień zamykający Zimowe Odosobnienie Kiedy Czcigodny Mistrz Hye-Am przebywał w Paljong-Sa w Seulu; w dniu zamknięcia Zimowego Odosobnienia poproszono go o Mowę Dharmy. Wstąpił na podwyższenie i zaczął śpiewać Gathę: Dziś ludzie widzą starożytną gwiazdę: Dziś gwiazda świeciła starożytnym ludziom. Dziś ludzie i starożytne czasy płyną niczym woda; Oglądanie razem jasnej gwiazdy jest takie samo jak to. "Kiedy Ty, uczeń, zajęty studiowaniem, osiągasz większą bliskość z Kong-anem, będzie odczuwał coraz bardziej uczucie znudzenia. Najwyższy czas przypomnieć sobie, że to znak wielkiego postępu i czas pełnego rozkwitu. Co więcej, jest to czas, w którym z niecierpliwością spoglądasz na samego siebie z czujną wątpliwością. Powrót do wątpliwości nigdy nie powinien być opóźniony. Spoglądając na Hwa-du (Kong-an), jeśli badanie go jest czyste, nagle wchodzisz w spokojne miejsce. Gdy staniesz się spokojny, możesz wejść w Samadhi. Jednak w Samadhi mogą istnieć dwa rodzaje: Prawe Samadhi i zhańbione Samadhi. Należy również o tym pamiętać. Kiedy moc Samadhi wzrośnie, twoje ciało i umysł będą naturalnie jasne przez nieskażoną wiarę; więc w końcu osiągniesz wielką czujność. Powinieneś dobrze wykorzystać swój umysł, świetnie skoncentrowany w codziennych czynach. Poza tym, kiedy jesteś zajęty Studiowaniem, albo początkiem, albo końcem, nigdy nie powinieneś odchodzić od jasnego spokoju i czystości. Kiedy spokój będzie w pełni dojrzały, oświecenie będzie nieuchronne. Kiedy czystość jest w pełni dojrzała, jasność będzie wszechobecna. Jeśli wysiłek polegający na powrocie do czujnej wątpliwości jest szczery i jeśli determinacja jest dokładna, wówczas, niezależnie od tego, czy porusza się, czy też nie, zewnętrzna perspektywa będzie również podobna do koloru jesiennego nieba: przejrzystego i jasnego. To jest moment, w którym twoje studium kwitnie w pełni. Jeśli utrzymasz to i będzie to dobrze podtrzymywał, jak powiedzieliśmy, twoja jasność będzie jak przezroczyste jesienne niebo, a twój spokój będzie jak zimny posiadacz kadzidła w starej świątyni. Jeśli działanie umysłu nie jest zaciemnione, ale jest jasne w spokojnym bezruchu i czujności, twoje iluzoryczne i puste fizyczne przetrwanie doświadczy bycia poza światem ludzkości. Rezultat tej czujności z Hwa-du będzie jak jedwabna nić zwisająca prosto z wysoka; przekonasz się, że nigdy nie zostanie ona zerwana w żaden sposób. Jeśli osiągniesz ten poziom, cały pył zostanie rozwiany, a jasność przeniknie wszystko. Ale oczywiście, w tej chwili, jeśli pozwolisz sobie na myśl o przebudzeniu i twierdzeniu, że jesteś oświecony, wtedy ta konsystencja i wyniosłość z przebudzonego umysłu natychmiast ustanie; na co musisz niezwykle uważać! Na tym poziomie, ruch i bezruch zostaną połączone. Ponadto, gdy jesteś przytomny w czujnym umyśle i spokojny. Hwa-du będzie stale przebywać przed Twoimi oczami; tak jak na przykład odbicie światła księżyca w wodzie porusza się swobodnie zgodnie z falami, ale światło księżyca samo w sobie jest siatkowane przez fale. To, jest jakim jest, nigdy się nie porusza. Chociaż od czasu do czasu pojawia się skalanie i iluzja, jeśli natychmiast spytasz siebie o czujną wątpliwość, wtedy nie będziesz podlegał skalaniom i ułudzie. Kultywując w taki sposób, pewnego dnia cała masa wątpliwości zostanie zniszczony; nagle prawidziwe ujrzenie tego objawi się. Analogią jest to, że kura siedzi stale na jaju, wysyłając ciepłą energię. Jeśli ciepła energia nie zostanie dostarczona nawet przez jedną chwilę, jajko się zepsuje. Jednak zamiast tego, ciepła energia jest dostarczana, a kura, używając swojego dzioba, niszczy skorupkę jaja, pozwalając pisklęciu przebić się dźwiękiem Chirp, Chirp. Lub jest jak bambusowa łodyga, która gdy jest bardzo dojrzała, sama eksploduje, Bum, Bum, gdy łodyga pęka w fazie wzrostu. Wreszcie, zobaczenie Prawdziwej Jaźni-natury (Pierwotnej Twarzy) zostanie zakończone. Potem powinieneś pójść i spotkać się z Prawdziwym Mistrzem-Mentorem, Dobrym i Mądrym i zbadać siebie z nim setki tysięcy razy, aby osiągnąć Wielki Statek Dharmy. Nie powinieneś jednak postępować według wywyższonego osądu, aby stworzyć jakąkolwiek ideę wyższości. Nie widząc Dobrego i Mądrego po oświeceniu, nie byłbyś w stanie ukończyć swojego życiowego zadania, które stanowi potencjalnym zagrożeniem, nie tylko raz, ale bez końca i bezgranicznie. " Na zakończenie Mistrz odśpiewał Ghatę: Dziewięćdziesiąt dni z przykutymi nogami kończy się dzisiaj; W jednym momecie odosobnienie zimowe nie ma najmniejszego śladu. Podczas gdy Piotr i Paweł rozdzielają się, na północ i południe, Kamienny tygrys nadal walczy z wysokim szczytem górskim. Mistrz trzy razy uderzył w podłogę po czym zszedł z podwyższenia. Autor: Hye Am Sunim tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Z czasem słownik zostanie rozwinięty o kolejne pojęcia. Pojawi się również transliteracja zapisu koreańskiego
태고종 - Zakon Taego, Szkoła Zen Buddyzmu Koreańskiego 조계종 - Zakon Chogye, Szkoła Zen Buddyzmu Koreańskiego 천태종 - Zakon Czontae - Szkoła Zen Buddyzmu Koreańskiego (참)선 Seon(zen) - medytacja Seon 스님 Sunim - Mnich 선사 SeonSa - Mistrz Seon 방장(스님)Bandzang(sunim) - Duchowy Patriarcha 주지스님 Czuczi sunim - Opat (Główny mnich) 행자 Hendża - Nowicjusz (osoba świecka chcąca przyjąć święcenia mnisie) 중생 Czungseng - Czujące istoty 예불(의식) Yebul (uisig)- Buddyjski ceremoniał 오계 Ogie - Pięć wskazań 삼귀의 Samgwiui - Trzy Schronienia 사홍서원 Sahongsołon - Cztery Wielkie Ślubowania 발우공양 Baroogongyang - Klasztorny posiłek wg tradycyjnych reguł 포교당 Bokyodang - Centrum Seon (Dharma instructor Center) 가사(袈裟) szata (jej część) 간경(看經) studia nad tekstami. 간화선(看話禪) Medytacja nad koanem 강백: wykład 강원(講院) sala wykładowa 객실(客室) pokój gościnny 겁(劫) eon, kalpa 결가부좌(結跏趺坐) pozycja lotosu (podczas siedzenia) 결제 odosobnienie 결집(結集) sobór 경(經) Sutra 경장(經藏) sutra pitaka 계(戒) wskazanie, sila 계(界) sfera, świat 고(苦) cierpienie 고제(苦諦) Szlachetna prawda o cierpieniu 고행(苦行) ascetyczna praktyka 공(空) pustka 공덕(功德) zasługa 공안(公案) koan/ kongan 공양(供養) datek/ ofiara 공양의식: ceremonia ofiarna 과거칠불(過去七佛) siedmiu Buddów przeszłości 과보(果報)/업보 rezultat karmiczny 관세음보살(觀世音菩薩) Avalokitesvara, Bodhisattva współczucia 관음전(觀音殿) Sala Bodhisattvy współczucia 교(敎) Nauczanie doktrynalne 교리(敎理) doktryna 구경각(究竟覺) ostateczne przebudzenie 구산(九山) dziewięć gór 국보(國寶) skarb narodowy 국사(國師) narodowy nauczyciel 극락(極樂) czysta kraina Amitabha 극락전(極樂殿) sala Amitabhy 금강경(金剛經) Sutra Diamentowa 금당(金堂) Sala Buddy 금동(金銅) pozłacany brąz 깨달음 Przebudzenie, Oświecenie 나찰(羅刹) zły duch 나한(羅漢) Arahat 나한전(羅漢殿) Sala Arahatów 논(論) Abhidharma 농감스님: monk pracujący na plantacji 다도(茶道) ceremonia herbaty 다라니(陀羅尼) Dharani (długa mantra) 단주(短珠) mala 단청(丹靑) kosmiczne zdobienia / Czerwony i Niebieski (styl malarstwa) 달마대사(達磨大師) Bodhidharma. 닫집 baldachim, sklepienie 당간(幢竿) Słup flagowy 당간지주(幢竿支柱) wzmocnienie słupa flagowego 대세지보살(大勢至菩薩) Bodhisattva Mahastamparapta 대승불교(大乘佛敎) Wielki pojazd, Buddyzm Mahayana 대웅전(大雄殿) Sala Dharmy 대장경(大藏經) tripitaka 대중울력: praca w grupie 덕(德) cnota 도(道) Droga. Prowadząca do ustania cierpienia 독성(獨聖) pustelnik 독성각(獨聖閣) sala pustenicza 돈오(頓悟) nagłe przebudzenie 동안거(冬安居) Sezon odosobnienia zimowego 등(燈) lampion 만다라(蔓茶羅) mandala. 만자(卍字) The Swastika (symbol szcześcia) 마지 ryż ofiarowywany Buddzie 망상(妄想) złudzenia, iluzja 멸(滅) ustanie 명색(名色) nazwa i forma 목어(木魚) drewniana ryba 목탁(木鐸) Moktak/ drewniana ryba, instrument do praktyki. 무명(無明) niewiedza 무상(無常) nietrwałość 무색계(無色界) świat bezforemny 무심(無心) Nie-umysł 무아(無我) Brak-Ja 묵언(默言) błogosławiona cisza, nie-mówienie 문수보살(文殊菩薩) Bodhisattva Manjusuri 미륵(彌勒) Maitreya. Budda przyszłości. 밀교(密敎) Ezoteryczny Buddyzm, Vajrayana. 바라밀(婆羅蜜) Paramita 바랑 Barang, plecak 반가부좌(半跏趺坐) pozycja pół-lotosu 반야(般若) mądrość 반야심경(般若心經) Sutra Serca. 발우(鉢盂) drewniane miski. 발우공양(鉢盂供養) Formalny posiłek w monastycznym stylu. 방장(方丈) mistrz zen 번뇌(煩惱) iluzja 법(法) Dharma, nauczanie Buddhy 법구(法具) intrument Dharmy. 법고(法鼓) świątynny bęben, bęben Dharmy 법당(法堂) Sala Dharmy, sala Buddy 법명(法名) imię Dharmy 법문(法門) mowa Dharmy 법맥(法脈) linia Dharmy 법성(法性) natura Buddy. 법화경(法華經) Sutra lotosu 벽화(壁畵) malowidła naścienne 보리(菩提) Oświecenie 보리수(菩提樹) drzewo Bodhi 보리심(菩提心) myśl oświecenia 보살(菩薩) bodhisattva 보시(布施) szczodrość 보신(報身) odpłata ciała 보현보살(普賢菩薩) Bodhisattva Bohyon 본사(本寺) Gówna świątynia. 부도(浮屠) stupa. pagoda. 불(佛) Buddha. 불기(佛紀) Buddyjski rok 불공(佛供) darowizna 불교(佛敎) Buddyzm 불교교단(佛敎敎團) Sangha 불교미술(佛敎美術) Buddyjskie malowidła 불교종단(佛敎宗團) Buddyjski zakon 불교의식(佛敎儀式) Rytuał buddyjski 불교학(佛敎學) Buddyjskie studia. 불상(佛像) posąg Buddy 불성(佛性) natura Buddy 불전함(佛錢函) skarbonka na darowizny 불제자(佛弟子) uczeń Buddy 불이문(不二門) Brama nie-dualności 불탄일(佛誕日) Urodziny Buddy 비구(比丘) Mnich w pełni wyświęcony. Bhikku 비구니(比丘尼) Bhikkuni. mniszka 비로자나불(毘盧 那佛) Viroccana. Kosmiczny Budda 비석(碑石) stela, pomnik nagrobkowy 비유(比喩) przypowieść. 사(寺) świątynia 사경(寫經) kopiowanie Sutr 사리(舍利) relikwie 사리불(舍利佛) Sariputra 사리탑(舍利塔) Stupa z relikwiami 사무량심(四無量心) Cztery niezmierzalności (Maitri- kochająca dobroć, Karuna - współczucie, Mudita- współradość, Upeksa- bezstronność) 사문(沙門) Sramana 사미(沙彌) mnich nowicjusz 사부대중(四部大衆) cztery zgromadzenia (mnisi, mniszki, mężczyźni świeccy i kobiety świeckie) 사성제(四聖諦) Cztery Szlachetne Prawdy 사천왕문(四天王門) brama czterech Króli Niebiańskich 사홍서원(四弘誓願) Cztery ślubowania 삼귀의(三歸依) Trzy schronienia. 삼계(三界) Trzy sfery 1) Świat przywiązania 2) subtelny świat 3) bezforemny świat 삼독(三毒) trzy trucizny (chciwość, nienawiść, złudzenie) 삼배(三拜) trzy pokłony 삼보(三寶) trzy klejnoty 삼보사찰(三寶寺刹) Klasztory trzech klejnotów 1) Świątynia Klejnotu Buddy: Tongdosa. 2) Świątynia Klejnotu Dharmy: Haeinsa. 3) Świątynia Klejnotu Sanghi: Songgwangsa. 삼법인(三法印) Trzy Pieczęcie Dharmy 1) nietrwałość. 2) cierpienie 3) brak Ja. 삼세(三世) trzy okresy czasu (przeszłość, teraźniejszość, przyszłość) 삼장(三藏) trzy pitaki. 1) vinaya 2) sutra 3) Abhidharma. 삼악도(三惡道) Trzy niższe światy odrodzenia 1) piekło 2) głodne duchy 3) świat zwierząt 생(生) urodziny 생로병사(生老病死) narodziny, starość, choroba i śmierć 석가모니(釋迦牟尼) Sakyamuni. 서방정토(西方淨土) Zachodnia Czysta Kraina. 석굴(石窟) (kamienna) Jaskinia 석등(石燈) kamienna latarnia 석불(石佛) kamienny posąg Buddy 선(禪) Zen (Seon) 선가(禪家) Szkoła Zen 선덕: cnota medytacji 선문답(禪門答) Rozmowa Zen 선방(禪房) Sala Zen. Sala medytacyjna 선불교(禪佛敎) Buddyzm Zen 선사(禪師) Mistrz Zen 선사제: Pamiątkowa ceremonia dla poprzedniego mistrza świątyni. 선승: Mnich Zen 선열당: Pokój do posiłków 선원 związek medytacji (grupa?) 선원(禪院) Centrum zen, sala medytacyjna 설법전(說法殿) sala do nauczania. 성불(成佛)하세요! Obyś osiągnął oświecenie! 성지순례(聖地巡禮) pielgrzymka 세간(世間) świat 소승불교(小乘佛敎) Buddyzm Theravada 수(受) uczucia 수계(受戒) święcenia 수인(手印) mudra. 수행(修行) praktyka, kultywacja. 스님(僧) mnich, Czcigodny (tytuł szacunkowy) 승가(僧家) Sangha. 시왕(十王) Dziesięciu Króli 시왕전(十王殿) Sala Dziesięciu Króli 식(識) świadomość 신구의(身口意) ciało, mowa, umysł 신도(信徒) świeccy ludzie 신심(信心) Wiara 심(心) umysł. 십선(十善) Dziesięć właściwych czynów 십우도(十牛圖) Obrazy pasterskie (10 byków zen) 아귀(餓鬼) głodny duch 아미타불(阿彌陀佛) Amitabha. 아수라(阿修羅) Asura. walczący bóg 아승지겁(阿僧紙劫) niezliczone eony. 안거(安居) odosobnienie 암자(庵子) Putelnia. 약사불(藥師佛) Buddha Medycyny 업(業) Karma. Działąnie 여래(如來) Tathagata. Buddha 연기설(緣起說) Teoria zależnego powstawania 연등(蓮燈) Lampion w kształcie lotosu 연비: przypalanie (robienie znaku) ramienia podczas ceremonii wskazań 열반(涅槃) Nirvana 염불(念佛) Śpiewy, recytacja 염주(念珠) Mala, różaniec buddyjski 예불(禮佛) Buddyjska ceremonia 예불: codzienna ceremonia 오계(五戒) 5 wskazań 오대(五大) 5 elementów (żywiołów) 오도송(悟道頌) Wiersz oświecenia 오온(五蘊) 5 skand (5 nagromadzeń). 왕생(往生) odrodzenie, reinkarnacja 요사(療舍) kwatera mnicha 요사채: Sala sypialna 요령 ręczny dzwonek. 욕(慾) przywiązanie, pragnienie 욕계(欲界) świat przywiązania 욕불식: Ceremonia obmywania Buddy 용(龍) smok 용왕(龍王) Król smoków. 운판(雲版) Gong w kształcie chmury. 운수행각: pielgrzymka 원(願) 원력(願力) aspiracja, moc ślubowań 유식(唯識) tylko świadomość 육도(六道) sześć światów odrodzenia. 육바라밀(六婆羅蜜) sześć doskonałości 윤회(輪廻) Samsara, koło narodzin i śmierci 율(律) vinaya. 율사(律師) Mistrz Vinayi źródło: http://www.buddhism.org tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Autor: SeongCheol Sunim tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Buddyzm koreański oddycha tętniącym życiem dzięki praktyce w domowym stylu Patriarchalnego Seon - Ganhwa Seon. Jest to coś bardzo rzadkiego, czego nie można znaleźć w innych domenach buddyjskich. Każdego roku w Zakonie Jogye ponad 2000 medytujących mnichów i ponad 100 klasztorów Seon wchodzi w letnie lub zimowe odosobnienie trwające trzy miesiące. Rekolekcje oznaczają, że mnich powstrzymuje się całkowicie od wychodzenia i wchodzenia przez bramy klasztoru Seon i oddaje się intensywnemu praktykowania medytacji (jeongjin lub virya, intensywny wysiłek, gorliwa praktyka). Na czas rekolekcji, praktykujący w świątyni seon powstają z miejsc do spania o 3.00 rano, a nawet wcześniej, o godzinie 2.00. Po wstaniu, na dźwięk bambusowego chukpi (?), zgromadzenie klasztoru Seon gromadzi się i bez słów oddaje cześć Buddzie trzema pokłonami. W klasztorze Seon, z wyjątkiem czasu, w którym zbierają się do jedzenia, czasu gongyang i kiedy pracują razem fizycznie, zgodnie z przepisami każdego klasztoru Seon, poświęcają się wyłącznie gorliwemu dążeniu poprzez siedzenie w medytacji od czasu pobudki do 21.00 lub 22.00, a czasami do 23.00 czyli późnego wieczoru. Czas gorliwej praktyki świątynnego seon różnią się, w zależności od klasztoru. Zwyczaje gorliwa praktyka medytacji w świątyniach seonów jest podzielona na trzy typy: Pierwsza to normalna gorliwa praktyka. Codzienna gorliwa praktyka polega na medytacji przez osiem lub dziesięć godzin dziennie. Druga to dodatkowa gorliwa praktyka, która ma pobudzić jeszcze więcej niż codzienna gorliwa praktyka, praktykowana medytacja trwa przez dwanaście, a nawet czternaście godzin dziennie. Trzecia to skrajnie gorliwa praktyka. Praktykuje się bez snu w dzień i w nocy przez dwadzieścia cztery godziny bądź siedzi w medytacji przez osiemnaście godzin lub dłużej. W większości świątyń seon przez siedem dni całe zgromadzenie praktykuje w ten sposób, a w niektórych klasztorach seon trwa to nawet przez miesiąc. Oprócz energicznej, gorliwej praktyki, istnieje również jangjwa bulwa (długie siedzenie i bez leżenia), podczas tej praktyki siedzi się w medytacji bez kładzenia się przez określony okres. Trzech miesięcy lub nawet dłużej, a także praktykuje się bezbramną barierę (mumun -gwan), w której jeden mnich gorliwie praktykuje medytację bez wychodzenia przy zamkniętych drzwiach i przebywa samotnie w jednym pokoju. Ta praktyka mumungwan może trwać sześć miesięcy, rok, trzy lata lub nawet sześć lat. Ponadto istnieją formacje bractw (gyeolsa), które przez piętnaście miesięcy lub trzy lata, w zgromadzeniu mają zakaz przekraczania bramy klasztornej, a gorliwie praktykują przez określony czas w klasztorze Seon. Kiedy rekolekcje się kończą, mnisi Seon odchodzą na manhaeng (różne praktyki dodatkowe). Ci mnisi Seon są nazywani mnichami unsu (chmurami i wodą) w tym sensie, że są praktykującymi mnichami, którzy dryfują jak chmury i woda rzeczna. Powodem odejścia do manhaeng jest to, że widzą oni w życiu konkretny stan, który jest spowodowany gorliwą praktyką medytacji podczas okresu odosobnienia. Otrzymują również sprawdzenie stanu swojej praktyki lub własnego oświecenia od bystrookich mistrzów, których szukają. Manaeng jest także praktyką poszukiwania Drogi, ponieważ konsekwentnie utrzymuje się hwadu w różnych aspektach życia. Ponownie, niektórzy medytujący mnisi również prowadzą gorliwą praktykę w klasztornym odosobnieniu, które nie stanowi części okresu odosobnienie monastycznego, ale trwa nawet w okresie wolności wraz z praktyką w klasztorze Seon. W każdej z zacisznych i dziewiczych gór Korei znajdują się świątynie seon i małe pustelnie. W takich miejscach gromadzą się mnisi medytujący unsu, którzy próbują oświecić wieczną ciemność, wchodząc w samādhi o jednoznacznie siedząc w medytacji i nie poruszając się w najmniejszym stopniu z ich hwadu. Również wielu świeckich buddystów trzyma swoje hwadu i gorliwie praktykuje medytację Seon w salach seon w centrach miast, starając się oświetlić ich własną naturę umysłu. Przyszykowałem dla was kolejne tłumaczenia Mów Dharmy Wielkiego Mistrza naszych czasów. To już 11 i 12 część cyklu "Droga na drugi brzeg". Pozostałe możesz przeczytać wybierając z menu bocznego kategorię: Kusan Sunim. Miłego czytania _()_ źródło: Nine Mountains - Kusan Sunim tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk 11. Wartość "Ja" Ludzie, którzy zaplątali się w okoliczności po tym, jak zapomnieli o "Prawdziwym Ja", są przyciągani przez rzeczy materialne z powodu złej percepcji i psują siebie z powodu głupich poczynań. Ale ponieważ oświecony człowiek nie jest przyciągany przez rzeczy materialne, nawet gdyby świat stał się kopcem czystego złota, pozostanie on tak nieporuszony jak T'ai Shan [nazwa góry] i będzie konsekwentnie żył życiem skromnym. Nawet jeśli świat byłby czystym złotem, nie byłoby to dla mnie cenne. Cała świętość mędrców: co ona dla mnie znaczy? Jasny księżyc świecący na górze Chogye Jest jasnością mojego umysłu. 12. Cudowne funkcjonowanie "Ja" Ponieważ oświecony człowiek, jak białe chmury nad zielonymi górami, nie jest spętany żadnym stanem, nie ma żadnego dobra ani zła w żadnym z jego działań. Płynie zgodnie ze swym uwarunkowaniem karmicznym, jak niebieski strumień w głębokiej dolinie, który wije się bez przeszkód przez krzywe i proste. Jest jak pusta łódź na rzece, która dryfuje zgodnie ze wzrostem i opadaniem fal. Jest jak biała mewa na klifie, która je, gdy jest głodny, a gdy zachodzi słońce, szuka trzcin, w których można odpoczywać w doskonałej wolności. Pytam was, ludzie tego świata: kto jest tym, który robi rozróżnienie? Białe chmury i szare bociany tworzą przyjaźń; Delikanie odpowiadają świeżym wiatrom i jasności księżyca. Nie odczuwam upływu czasu, pozostaję świeży i spokojny kiedy siedzę. Miskę owsianki, talerz dzikiej zieleni, i czarkę herbaty, uśmiecham się. Artykuł ten stanowi kontynuację cyklu mów Dharmy Czcig. Kusan Sunima. Wcześniejsze publikacje możecie znaleźć wybierając z bocznego menu hasło: Kusan Sunim. Z uwagi na długość tych mów Dharmy, połączyłem je w 1 artykuł. tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Zasada: Materialne rzeczy nie są unicestwione Kiedy zdajemy sobie sprawę, że istnienie i nieistnienie wszystkich dharm nie jest ani takie samo, ani różne, wtedy nie ma rozróżnienia pomiędzy Samsarą i Nirvaną, a nawet rzeczy materialne istnieją wiecznie. Dlatego "Prawdziwy Umysł" lub "Pierwotna Natura" odnosi się do tej niedwoistości iluzji i rzeczywistości. Cała ziemia jest ciałem Buddy Wairocany. Zakres "Ja" Ponieważ czujące istoty i rzeczy nieożywione nie są oddzielne od prawdziwej natury, cechą tej natury jest po prostu "to samo". A ponieważ tej natury nie można ani dodawać, ani jej zabierać, nie ma jej więcej w człowieku spełnionym, ani mniej w zwykłym człowieku. Natura ta obejmuje nieograniczoną przestrzeń; a doskonałość osiągnięta dzięki oglądaniu tej natury jednocześnie oczyszcza świat obiektów zewnętrznych. kiedy zmysł wzroku jest czysty inne podstawy zmysłowe (ucho, nos, język, ciało i umysł) również stają się całkowicie oczyszczone. W związku z tym sześć sfer zmysłowych jest również oczyszczonych. W ten sposób cały świat staje się czystym Ogrodem Szczęścia. Co więcej, ponieważ ten umysł jest jasny, umysły czujących istot również są jasne; a ponieważ umysły czujących istot są jasne, wszystkie czujące istoty na całym świecie również są jasne. Dlatego świat ten jest światem Nirwany, a wszystkie czujące istoty są Buddami. W jaki sposób możemy szukać wielkiej prawdy wszechświata pozostając na powiechni? Czy możemy zostać oddzieleni choć na kszanę* od żywego ducha? Opierając się odwórconą laską, śmiejemy się głośno. *kszana (ksana) stanowi najmniejszą cząstkę czasu W konsekwencji, Dharma Buddy nie jest wiedzą intelektualną. Są ludzie, którzy uważają, że buddyzm jest czymś, co wymaga wiele czasu studiowania pism, aby je zrozumieć; ale chociaż wiele studiów może poszerzyć zwykłą wiedzę, jeśli chodzi o Prawdę, pozostanie duża luka. Buddha uważał Oświecenie za rdzeń Jego dyspensacji. Artykuł ten jest kontynuacją cyklu mów Dharmy Czcig. Kusan Sunima. Poprzednie części możecie znaleźć wybierając z bocznego menu "Kusan Sunim" NineMountains - Kusan Suryeon (1909 - 1983) tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Kategorie umysłu Istnieje pięć następujących kategorii umysłu: jeden- iluzoryczny umysł; dwa- prawdziwy umysł; trzy- umysł małego pojazdu; cztery- umysł wielkiego pojazdu; i pięć- umysł najwyższego pojazdu. Iluzoryczny Umysł jest umysłem zdominowanym przez otoczenie i podlegającym powstawaniu i zaprzestaniu. Prawdziwy Umysł jest umysłem, który nie jest zdominowany przez otoczenie; a ponieważ jest to Umysł, który jest obecny przed pojawieniem się radości i gniewu, smutku i szczęścia, nazywany jest również Niepokonanym Umysłem lub Pierwotnym Umysłem. Umysł Małego Pojazdu jest umysłem, który choć przebudzony, jest przywiązany do pustki; patrzenie na wszystkie ziemskie formy jako iluzoryczne, cieszy się samolubną przyjemnością w sferze pustki. To umysł, który praktykując Ścieżkę i niszcząc wszystkie uwarunkowane dharmy, najpierw wchodzi przez drzwi pustki i zanurza się w spokoju. Chociaż uwalnia się od uwarunkowanych dharm, wciąż jest przywiązany do bezwarunkowych dharm; a ponieważ jest niewielka różnica między wadami (przywiązaniem do) istnienia lub nieistnieniem, jest to również wadliwe. Umysł Wielkiego Pojazdu (który obejmuje Umysł Wielkiego Współczucia i Umysł Bodhisattwy) wchodzi przez drzwi pustki, robi krok do przodu z wysokiego na sto stóp słupa i zdaje sobie sprawę z prawdy, że wszystkie uwarunkowane i nieuwarunkowane dharmy są niedwoiste. Kiedy wszystkie dharmy są obserwowane od poziomu Oświecenia, przyziemne i nadprzyrodzone nie są różne, a Budda i czujące istoty nie są różne. Ale wszystkie czujące istoty nie zrozumiały tej prawdy; i spętani przez trzy trucizny chciwości, nienawiści i złudzeń, dają początek wszelkim perwersyjnym poglądom i wyobrażają sobie, że osiemdziesiąt cztery tysiące rodzajów splamień jest rzeczywistych. Umysł Wielkiego Współczucia odczuwa litość dla tych czujących istot, które wytwarzają wszelkiego rodzaju karmę i objaśnia Dharmę, aby ich uratować. Umysł bodhisattwy jest umysłem, który przyjmuje cierpienia wszystkich czujących istot i prowadzi ich na drodze do oświecenia. Nazywa się to Umysłem Wielkiego Pojazdu. Umysł Najwyższego Pojazdu początkowo ma wiarę wzbudzoną przez lęk i cierpienie a ostatecznie dociera do sfery Nirwany. Bada wszystkie dharmy i widzi, że wszystkie czujące istoty są zasadniczo Buddami i że wszystkie uwarunkowane i nieuwarunkowane dharmy nie mogą być tylko rzeczywiste. Jest to więc odpowiednik Esencji-Natury, w której nie ma osoby oświeconej który miałaby objaśniać Dharmę, nie ma czujących istot, które miałby słuchać Dharmy, a objaśnienie Dharmy, by ocalić czujące istoty, jest tylko fantazją Buddów i Patriarchów. Narodziny są takie same jak nienarodzone; śmierć jest tym samym, co nieśmiertelność. Nie ma istnienia, a jednak istnieje; nie ma nieistnienia, a jednak istnieje nieistnienie. Istnienie i nieistnienie są bez przeszkód. Nie rozpoznaje żadnej różnicy między zwykłym człowiekiem a doskonałym człowiekiem. Złudzenia i oświecenie są niedwoiste. Dobro i zło są pozbawione korzeni. Świat Saha i Czyste Kraina są identyczne. Samsara i Nirwana są w pełni zespolone. Noumen (rzecz sama w sobie) i fenomenalny są nie do odróżnienia. To jest Umysł Nirwany, Umysł Pełnego Opanowania i Wolności, Umysł Wielkiego Wyzwolenia. To co jest znane jako Dwa Poziomy Prawdy oraz Środkowa Ścieżka, nie ma brodu, który można byłoby przemierzyć. Głębokie nauczanie buddyjskie również nie ma zasady, którą można wykorzystać jako bramę do przejścia. Ponieważ nie ma drogi, którą można przemierzać, nie ma sposobu aby kultywować swój własny umysł. Ponieważ nie ma nic do wykorzystania jako brama, nie można przez nią przejść. Mimo, że sam ocean nie ma miejsca do przejścia, ludzie mogą przeprawić się przez niego za pomocą łodzi i wiosła; nawet jeśli niebo nie ma drabiny, [ptaki] rozpościerają skrzydła i latają wysoko. Dzięki temu wiemy, że ścieżka bez ścieżki oznacza, że wszystko może być ścieżką; Bezbramna brama wskazuje, że wszystko może być bramą. Ponieważ nie ma niczego, co nie jest bramą, każde zjawisko może być bramą prowadzącą do niezwykłego. Ponieważ nie ma nic, co nie jest ścieżką, każde miejsce staje się drogą prowadzącą z powrotem do źródła. Ścieżka powrotu do źródła jest dość gładka, ale nikt nie może przez nią przejść. Brama do wejścia w głęboką naukę jest niezwykle naturalna, ale nikt nie może przez nią wejść. Dzieje się tak dlatego, że uczeni w naszych czasach są przywiązani do istnienia i utknęli w nieistnieniu. Ci, którzy są przywiązani do znaków istnienia, kiedy istnieją w nagłym [ograniczeniu czasu], ścigają znaki bezgranicznej dharmy. Ponieważ cechy dharm są nieskończone, ich pogoń za słowami [nazwy rzeczy] nie mają końca. Ci, którzy utknęli w pustce nieistnienia, polegając na ślepym umyśle niewiedzy, odwracają się od nauk, które umożliwiają zrozumienie. W pijackim odrętwieniu, z którego się nie budzą, jedynie kiwają głowami, ale nie uczą się. Z tych powodów Tathagata z bezwarunkowym wielkim współczuciem, aby poprowadzić dwie grupy na drogę Buddy, wyjaśnił w dwóch następnych tomach naukę ozdoby-pereł [1], życząc tym, którzy od dawna przebywają w strumieniu cierpienia, zatrzymania przepływu i radowania się ścieżką poziomów ośmiu negacji[2], odcinającą arogancję siedmiu rodzajów pychy[3]. Ci, którzy byli odurzeni, obudzą się, nauczą się jasnej bramy sześciu wejść i pokonają mroczne legiony pięciu okopów(?)[4] Wyposażony w dwa wiosła zasług i mądrości, można przekroczyć wielki ocean buddyjskich nauk. Używając razem dwóch skrzydeł zaprzestania i kontemplacji, leci się wysoko w przestrzeń natury dharmy. To jest wielkie znaczenie podstawowych działań [Bodhisattwów]. Jeśli chodzi o nauki, linia myślenia [w tej sutrze] jest dopracowana, jej podstawowe znaczenie jest niezwykle subtelne, a jej styl pisania jest wybitny. Tekst jest obszerny, a używany język obejmuje szczegóły. Praktykując na każdym etapie, cnota jest akumulowana; zjawiska są rozległe i przepełnione, a jej zasady są wyczerpująco badane. Badając pierwotne źródła przyczyny i skutku oraz zakładając początek i koniec światów i mędrców, tekst ten rzuca światło na tysiac aranżacji miriady rzeczy i oświetla ogromną penetrację pojedynczego smaku. W tej sutrze wszechstronne znaczenie kazań Buddy w ośmiu zgromadzeniach składa się w sześciu naturach działań Bodhisattwów i sześciu rodzajach wytrzymałości w etapach praktyki Bodhisattvy. Głębokie znaczenie sześciuset wiązek przeniknięte jest przez potrójne medytacje [podwójnej prawdy, radości i środkowej ścieżki] oraz trojakiej prawdy [istnienia, nieistnienia i środka]. Dwie krainy [czystości i skalań] oraz dwa ciała Buddy [ciało Dharmy i ciało przemiany] pokrywają cały świat i objawiają go szeroko. Jedna droga do osiągnięcia drogi Buddy i jedyny owoc nauki Buddy obejmuje dziesięć tysięcy cnót i łączy je wszystkie razem. Po tym wszystkim, jadąc rydwanem skarbu o pełnej mądrości, powracając do starego domu w potrójnym świecie, bodhisattwowie otwierają swoje główne czynności i manifestują sześć wspaniałych pereł. Dlatego nazywa się to Sutrą Ozdoby-pereł Podstawowych Czynności Bodhisattwów. [1] (Sutra of Bodhisattvas Bead-Ornamented Primary Activities) [2] Osiem negacji - Ani narodzenie ani ustanie; ani nie-przychodzenie ani przychodzenie; ani takie same ani różne; ani nietrwałe ani trwałe. Osiem negaci odnosi się do rzeczywistości wszystkich podmiotów na świecie. [3] Siedem rodzajów dumy wywodzą się z pojęcia "Jestem" 1. Duma w postrzeganiu samego siebie jako wyższego od podwładnych i równego sobie. 2 Duma w postrzeganiu siebie jako wyższego od równych sobie i swojego przełożonego. 3. Duma w uczuciu przewyższającym manifestowanowania przełożonych. 4. Duma z przekonania, że agregaty są jaźnią i są opętane przez ja. 5. Duma z posiadania Prawdy, czyli oświecenia. 6. Pycha w postrzeganiu siebie jako tylko trochę gorszego od tych, którzy daleko przewyższają nas. 7. Duma z uważania siebie za posiadającego cnoty, takie jak mądrość i oświecenie, chociaż ich brak. [4] Pięć okopów/twierdz udręk. 1. Uwięzienie błędnego poglądu w odniesieniu do wszystkich rzeczy w trzech królestwach. 2. Przywiązanie do przedmiotów w sferze pożądania 3. Przywiązanie do rzeczy w sferze formy. 4. Przywiązanie do przedmiotów w sferze bezforemnej. 5. Twierdza ignorancji (niewiedzy) źródło: Wonhyo Selected Works -WonHyo Sunim tłumaczenie pl: Michał ChiHeng Kowalczyk 1.
Wchodząc do sali, zaprezentował.* Fudai powiedział: "Maitreya, prawdziwy Maitrya! Dzieli swoje ciało na miliardy ciał, które zawsze pokazuje ludziom tamtych czasów, ale ludzie tamtych czasów nie rozpoznają go osobiście. Nie zgadzam się. Maitreya, prawdziwy Maitreya! Jeden dobry nauczyciel! Ostrożnie zbadaj jego współczującą twarz, oczy (równe) w poziomie i nos w pionie. Teraz mów; czy Fudai ma rację albo czy ja mam rację? Ty z oczami rozróżniającymi między nami" 2. Dwudziestego dnia zakończył Zgromadzenie Smoczych Kwiatów i wstąpił na salę. Podniósł swoją laskę i odłożył ją, roześmiał się głośno "ha ha!" i powiedział: "Czy rozumiesz? Stare oplątujące winorośle roku (Buddy) znajdowały się w Magadha, wkradły się do teraźniejszości i owinęły się wokół mnie. Przez pięćdziesiąt dni nie unikaliśmy tych męczących uwięzi, ale dzisiaj je odciąłem i jestem uradowany". Rzucił swoją laskę. 3. Wstąpiwszy do sali, Mistrz powiedział: "Teraz, dwudziestego ósmego dnia dwunastego miesiąca, nagle rozkwitło martwe drzewo. Uderz w bęben, aby przywołać wszystkich, aby na nie spojrzeli. Nawet kiedy na to patrzysz, to śnieg i tylko śnieg. Mimo, że nie wydaje żadnego dźwięku, każdy płatek mówi do Ciebie. A teraz powiedz, co one mówią?" Po chwili milczenia powiedział: "Nadzwyczajne, nadzwyczajne 4. Wstąpił do sali, przedstawiając* Jingqing zapytał Xuansha "Ja (uczeń) właśnie wszedłem do tego skupionego lasu (klasztor nauczyciela). Proszę Cię Mistrzu o wskazanie mi ścieżki wejścia." Mistrz (Xuansha) powiedział: "Czy słyszysz dźwięk wody ze strumienia nasypu?" Jingqing powiedział: "Słyszę to." Xuansha: "Wejdź tamtędy". Na te słowa Jingqing wszedł w oświecenie. Mistrz powiedział (w ocenie): "Starożytni wiedzieli tylko, że jest wejście, ale nie wiedzieli, że jest wyjście. Nawet jeśli masz wyjście i wejście, powinieneś wiedzieć, że jest ścieżka, która nie ma wyjścia ani wejścia. A teraz powiedz, co to za ścieżka?" Po dłuższej chwili powiedział: "Cień bambusa zamiata schody, ale kurz się nie porusza; światło księżyca przenika fale oceanu nie zostawiając śladu." Odłożył laskę." *Tymi słowami często rozpoczynane były koany. źródło: Seon Dialogues tłumaczenie: Michał ChiHeng Kowalczyk Esej średniookresowy, semestr 2 International Buddhist Studies - Dong Bang buddhist college.
Michał Kowalczyk (ChiHeng) Na wstępnie wypadałoby choć pokrótce omówić czym jest Pratityasamutpada- zasada dwunastu ogniw współzależnego powstawania czyli temat moich rozważań; przybliżyć choć w części to na czym polega ich założenie. Zakładam jednak, że czytelnikowi jest ona chociaż w najmniejszym stopniu znana i aby w pełni zrozumieć to o czym będę pisać warto jest zaznajomić się wcześniej co stanowi każde z tych dwunastu ogniw. W ramach Pierwszym z dwunastu ogniw jest niewiedza - główna przyczyna naszego cierpienia od której wszystko inne bierze kres. Wg. omawianej tu zasady aby wyzwolić się z cierpienia musimy zlikwidować najpierw niewiedzę. Dlatego to nią zasadniczo zamierzam zająć się najobszerniej w dalszej części tego eseju. Niewiedza stanowi brak zrozumienia zasad tworzących ten świat. Jest to nieznajomość 3 cech istnienia czyli braku ja, nietrwałości i faktu, że wszystko ma cechę cierpienia. Niewiedza to nieznajomość prawa karmy-vipaki (przyczyny-skutku) czy właśnie współzależnego powstawania. Studiując Dharmę Buddy, praktykując medytację powoli pozbywamy się owej niewiedzy i rozwijamy Prajnię (mądrość nieintelektualną). Ostatecznie to z powodu naszej niewiedzy tworzymy cały ten iluzoryczny świat. Idąc dalej przez kolejne ogniwa zasady pratiyasamutpada z niewiedzy wynika nasze działanie, z działania świadomość. Na skutek tego odradzamy się w określony sposób (nazwa, forma), posiadamy zmysły, kontaktujemy się poprzez nie ze światem, te z kolei prowadzą nas do uczuć. Poprzez interakcję nagromadzeń dochodzi do określonych rzeczy. Obecne życie jest zatem skutkiem tego co robiliśmy i jacy byliśmy w przeszłości. Doświadczenie z poprzednich wcieleń w których tkwimy jak to ujmuje Budda „od czasów bez początku“ przenosiły się na kolejne nasze żywoty, kształtując nas. Ulegamy tym licznym przyczynom i to jest powodem dlaczego obecnie mamy życie jakie mamy. Pratiyasamutpada jest niczym innym niż szczegółowo opisanym działaniem prawa karmy-vipaki. Prawo to można rozumieć zarówno jako coś co dotyczy naszej reinkarnacji, kolejnych ciał; narodzin i śmierci cielesnych; ale również jako stany umysłu z chwili na chwilę w obrębie tego jednego życia, które przeżywamy obecnie. Tak więc każde z tych ogniw następuje po sobie ale wszystko bierze swój początek z niewiedzy. Jako, że chcąc uniknąć kolejnych narodzin i śmierci - pragniemy wyjścia z samsary; co jest dość oczywiste jako cel naszej praktyki duchowej; musimy usunąć naszą niewiedzę. Dlatego w eseju tym skupię się przede wszystkim na tym jak sama pratiyasamutpada odnosi się do owego pierwszego ogniwa. Jako oparcie tego co próbuję przedstawić poprzez własne zrozumienie wybrałem Sutrę Surangamę do której będę się tutaj wielokrotnie odnosił. Budda w Sutrze Surangamie wielokrotnie próbuje przedstawić Anandzie czym jest oświecenie (jak wspomnieliśmy wcześniej stan oświecenia można zrozumieć m.in. jako stan gdzie nasza niewiedza zostaje unicestwiona) . Posługuje się różnymi, licznymi porównaniami. Już ta sytuacja przedstawia idealnie fakt, że słowami nie da się wyjaśnić doświadczenia oświecenia. Budda próbuje podejść do tego tematu na wiele sposobów ale Ananda wciąż używa swojego rozróżniającego umysłu, dlatego stale rozmija się z prawdą. W dalszej części eseju wrócimy jeszcze do kwestii nieintelektualnego zrozumienia. Bhagavat (Budda) między innymi mówi, że na Jambudvipa (naszym świecie wg. kosmologii buddyjskiej) istnieje bardzo wiele kontynentów i wysp. Istnieje też jeden bardzo mały kontynent na którym znajdują się zaledwie dwa kraje. Mieszkańcy pierwszego z nich widzą niepomyślne znaki takie jak dwa słońca na niebie, dwa księżyce z kręgami, komety, spadające gwiazdy, tęcze oraz wtórne tęcze i wiele wiele więcej. Znaki te wieszczą nieszczęścia takie jak np. śmierć cesarza. Mieszkańcy tego kraju wciąż żyją w strachu i niepewności. Martwią się o swoją przyszłość. Wciąż trzymają to co widzą w swoich umysłach. Nie są zadowoleni bo wiedzą, że czekają ich złe czasy. Ziemie tego kontynentu są małe więc zatem jak to jest, że mieszkańcy drugiego kraju które widzą to samo niebo nie widzą niepomyślnych znaków i żyją w szczęściu i pokoju? Dzieje się tak ponieważ odbieramy ten świat poprzez nasze fałszywe myślenie. Fałszywe myślenie jest spowodowane naszą karmą (wcześniejszymi działaniami). Dopóki jesteśmy więźniami niewiedzy, swoich fałszywych poglądów, pożądań i gniewu nie jesteśmy w stanie ujrzeć świata takim jakim jest naprawdę a widzimy jedynie to co odciska na nim nasze przeszłe doświadczenie. Budda w tej samej sutrze przedstawia naszą naturę oświecenia na przykładzie widzenia i mówi o kimś kto ciągle nosi okulary (kryształy na oczach) które zniekształcają świat. Także nie ma żadnego problemu z naszą naturą widzenia. Błędem jest patrzenie poprzez takie właśnie okulary, które zniekształcają nasze widzenie i nadają mu inne cechy. A więc patrząc poprzez okulary widzimy choroby i zło (nie należy zapominać także, że w ten sam sposób powstają cechy dla nas przyjemne). Patrzymy poprzez fałsz. W ten sposób powstają nasze wypływy. Powstają wypływy a więc tworzymy narodziny i śmierć. Ciekawe są też kolejne słowa wyjaśnienia Bhagavat, który mówi do Anandy: „Jeśli potrafisz porzucić wszystkie warunki, które mieszają się i łączą i te które się nie mieszają i nie łączą, wtedy możesz także unicestwić i usunąć przyczyny narodzin i śmierci oraz uzyskać doskonałe Bodhi, naturę, która nie jest ani stworzona ani unicestwiona.“ Warto wziąć pod uwagę ostatnie słowa „ani stworzona ani unicestwiona". Wielu z nas zna zasadę Madhjamaka (drogę środka), która mówi o nie-dualizmie; Ten Który Tak Przyszedł wielokrotnie powtarzał „Jeśli nie spoczywamy w którejkolwiek ze skrajności nie spoczywamy również w ich środku". Pomimo to nadal podchodzimy do wszelkich nauczań Buddy dość dualistycznie. Myślimy, że jeśli usuniemy niewiedzę-nasz brak zrozumienia kolejne elementy nie pojawią się w ogóle. Myślimy, że jesteśmy w stanie całkowicie unicestwić krąg narodzin i śmierci. Bierzemy te rzeczy zbyt dosłownie. Mylnie odbieramy osoby oświecone, zrealizowane jako istoty doskonałe, które nie podlegają już wcale wszystkim tym warunkom. Często wygląda to na coś magicznego co musimy wypracować ezoterycznymi praktykami. Nie oznacza to jednak, że osiągając pełną realizację cykl dwunastu ogniw całkowicie wygasa, przestaje istnieć i nie dotyczy już nas w ogóle. Pewne warunki nadal się pojawiają. Podobne jest to jednak do sytuacji gdzie na wszystko zaczynamy patrzeć z boku, z punktu widzenia trzeciej osoby. Nadal nazwa i forma, percepcja, uczucia powstają. Jednak potrafimy patrzeć na to z boku i nie ulegać tym zdarzeniom. A więc ostatecznie jak sutra mówi nie jest to ani stworzone ani unicestwione. Jest samo zdarzenia ale nie ma nikogo kto miałby na nie reagować. W innym fragmencie w Sutrze Surangamie Budda mówi, że taka osoba - osoba oświecona, zrealizowany Arhat potrafi zmieniać rzeczy. Tym właśnie jest nie uleganie naszej karmie - warunkom które się pojawiają. Stajemy się naprawdę wolni. Nie podlegamy już procesom, które się tworzą. To my podejmujemy decyzję czy iść tą drogą, która się nam pojawia. Dodatkowo usuwając niewiedzę widzimy bardzo szeroki horyzont. Widzimy przyczyny i widzimy rezultaty. Postrzegamy sytuację długo planowo. Rozumiejąc zasady rządzące tym światem nie mamy problemu z podjęciem właściwej decyzji nawet jeśli inna jest bardzo dla nas kusząca. To dzieje się samo z siebie, nie wymaga intelektualnego rozpatrywania i debatowania. Jeśli znika niewiedza właściwe działanie samo się pojawia. A więc czy cykl narodzin i śmierci faktycznie całkowicie zostaje unicestwiony? Powiedzieć, że „tak" będzie błędem. Ale mówiąc, że „Nie" również rozmijamy się z prawdą. Dlatego w zen mówi się, że znika „Ja". Nie ma już osoby, która mogłaby temu ulegać a wszystko to odgrywa się samo, niczym barwny spektakl. Wybierając tylko „tak" lub „nie" to nadal dualizm i nadal patrzenie poprzez pryzmat naszego fałszywego myślenia. Rozmowa o tym już podlega dwunastu ogniwom współzależnego powstawania. To nazwa i forma, która stwarza pewne formacje myślowe. A więc poprzez usunięcie niewiedzy przestajemy podlegać narodzinom i śmierci, mimo to te nadal istnieją. Nie są stworzone (bo nigdy pierwotnie nie istniały, tworzy je tylko fałszywy umysł) ale nie są też unicestwione bo dzieją się nadal ale nie ma osoby, która miałaby im ulegać. 12 ogniw współzależnego powstawania jest kolejną metodą, zobrazowaniem tego jak działa nasze fałszywe myślenie - nieoświecony umysł. Choroby często leczy się stosując środki, które chorobę spowodowały. Tutaj Budda stosuje podobną metodę. Poprzez stosowanie rozróżniającego umysłu - teorię 12 ogniw współzależnego powstawania, poprzez słowa próbuje uwolnić nas od rozróżniania i przywiązania do nazwy i formy. Jednak często od naszej strony przypomina to sytuację jak ta gdy patrzymy na palec wskazujący księżyc zamiast na sam księżyc. W takim wypadku nie widzimy ani księżyca ani palca. Palec bierzemy za księżyc co jest kompletnym poplątaniem. Aby w pełni zrozumieć teorię 12 ogniw współzależnego powstawania musimy wyjść poza nią. Zrozumienie tego jest również elementem eliminacji niewiedzy. To kolejny dowód na to, że 12 ogniw napędza samo siebie. Jest jak stale obracające się koło, którego nie jesteśmy w stanie zatrzymać. Dlatego aby zlikwidować samsarę, cykl narodzin i śmierci, który jest produktem naszego fałszywego myślenia musimy również zlikwidować nirwanę, która siłą rzeczy leży po drugiej stronie, jest pewną skrajnością. Dopiero gdy porzucimy intelektualne postrzeganie obu- samsary i nirvany osiągamy właściwą realizację - Nirvanę w pełni jej znaczenia. Można powiedzieć więc, że paradoksalnie prawdziwa nirwana jest poza obiema: samsarą i nirvaną. Ostatecznie jak mówi sutra serca nie ma cierpienia ani osiągania. Wszystko to jest nadal tylko produktem naszego myślącego umysłu. Dopiero osiągając ten punkt Bodhisattva Avalokiteśvara osiąga Anuttara Samjak Sambodhi czyli najwyższe oświecenie. A więc niewiedza jest niezrozumieniem prawdziwej natury rzeczywistości - pustki. Praca ta liczy kilka stron jednak ostatecznie mimo, że temat ten poruszany jest w tak wielu tekstach i grubych książkach nie jesteśmy w stanie zdefiniować tego w intelektualny sposób. Jak już powiedzieliśmy słowa mają wskazać kierunek ale konieczne jest doświadczenie wychodzące poza te słowa. Pragniemy więcej nie ulegać cyklowi Pratiyasamutpada i tak długo jak będziemy tego pragnęli sami tworzymy ten proces. Jedynym słusznym rozwiązaniem jest zaakceptować taki stan rzeczy. Zrozumieć to prawo jako rządzące światem. Wtedy pojawia się prawdziwa wolność a odpuszczając owe starania sprawiamy, że przestajemy podlegać temu cyklowi. Konieczna jest jednak włożona w to praca i wysiłek aby poznać lepiej zasadę Pratiyasamutpada. Budda w Sutrze Surangamie dość duży fragment poświęca omówieniu tego tematu. Mówi, dość bezpośrednio o tym, że fałszywe jest prawdziwe. Budda wypowiada słowa takie jak: „Wszystkie plamiące przedmioty, wszystkie iluzoryczne cechy powstają w tym samym miejscu, w którym również przestają istnieć. Są nazywane iluzorycznym fałszem ale w rzeczywistości ich natura jest jasną substancją cudownego oświecenia. Tak jest wszędzie, aż do pięciu skandh i sześciu wejść, do dwunastu miejsc i osiemnastu sfer; połączenie i zmieszanie różnych przyczyn i warunków odpowiada za ich iluzoryczne i fałszywe istnienie, a oddzielenie i rozproszenie przyczyn i warunków prowadzi do ich iluzorycznego i fałszywego unicestwiania. Kto by pomyślał, że tworzenie, unicestwianie, przychodzenie i odchodzenie są zasadniczo wiecznym, cudownym światłem skarbca Tego, Który Tak Przyszedł, nieporuszoną, wszechprzenikającą doskonałością, cudowną naturą prawdziwej takości! Jeżeli w prawdziwej i wiecznej naturze szukamy przychodzenia i odchodzenia, pomieszania i oświecenia albo narodzin i śmierci, to nie ma niczego, co można znaleźć." To to samo doświadczenie które ujął 6 patriarcha słowami „Zasadniczo nie ma ani jednej rzeczy; gdzie może osiąść pył?" Na koniec moich rozważań chciałbym sparafrazować wstęp do jednego z wierszy wietnamskiego wielki nauczyciela Thicht Nhat Hanha „Kiedyś nieustannie goniłem usilnie starając się wyjść z kręgu narodzin i śmierci by uniknąć cierpienia. Teraz rozumiem, że to samsara jest największym szczęściem.“ źródła: https://mahajana.net/teksty/thrangu_12_ogniw.html#r2-1 Sutra Surangama z komentarzami Mistrza Hsuan Hua -Michał Kowalczyk (ChiHeng) |
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<<
Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów Kategorie
All
Archiwum
January 2023
>>Przekaż darowiznę na cele Szkoły Zen Taego<< Przekazując darowiznę wspierasz również tłumaczenie tekstów |